Garmin plugin στο Ubuntu
Αν και επίσημα δεν υποστηρίζεται από την Garmin το Ubuntu, τελικά κατάφερα να δουλέψει το 500 αράκι μου με το Ubuntu 12.04.
Αυτό έγινε με χρήση του Linx Garmin Plugin.
Δοκίμασα το plugin με επιτυχία τόσο στο Garmin Connect, όσο και στο Strava. Το plugin είναι χαρακτηριστικά πιο γρήγορο στο Ubuntu σε σχέση με τα Windows (αναμενόμενο) αλλά και το Mac OS X.
Για τις debian διανομές λοιπόν η εγκατάσταση γίνεται με το σύνηθες τρόπο:
sudo add-apt-repository ppa:andreas-diesner/garminplugin
sudo apt-get update
sudo apt-get install garminplugin
Πολλά συγχαρητήρια στο δημιουργό του.
Στην Πάρνηθα με χιόνι
Παρά το χιόνι, ο καιρός ήταν πολύ ζεστός. Στο κατέβασμα έγινα μούσκεμα από τα ρυάκια που είχαν σχηματιστεί από το χιόνι που έλιωνε.
Για καφέ στο Σούνιο
Καλά τα βουνά, καλή και η παραλία που και που. 130 χλμ εύκολα και με ιδανικό καιρό.
140 χλμ στην Αττική
Οι εξετάσεις του Νίκου για τη μαύρη ζώνη
Οι εξετάσεις του Νίκου, για τη μαύρη ζώνη του Tae Kwon Do.
Καισαριανή 17/12/2011
Οι εξετάσεις για τη μαύρη ζώνη του Νίκου from babisr on Vimeo.
Εκδρομή προς τις Πόρτες και Άγιο Νικόλαο Σπατών Αχαϊας
Γύρος της Πάρνηθας
Στο ποδηλατικό επίπεδο που βρίσκομαι, μερικές εξορμήσεις περισσότερο μοιάζουν με παιχνίδι του μυαλού παρά με σωματική άσκηση.
Το ραντεβού με τον Κώστα και τον Μιχάλη δόθηκε για τις 9:00 (αργά όπως αποδείχτηκε) στη βάση του τελεφερίκ. Άπαντες αποδείχθηκαν Εγγλέζοι κι έτσι ξεκινήσαμε τον δεξιόστροφο γύρο.
Ξεκίνησα ανόρεχτα – τα πόδια ήταν κρύα, ο Μιχάλης πατούσε πολύ δυνατά – αυτό το κάνουν είτε οι πολύ καλοί είτε όσοι δε ξέρουν τι θα επακολουθήσει – κι ο Κώστας ήταν σε τυπικούς χαλααααρούς ρυθμούς, δηλαδή μιλούσε συνέχεια κι ανέβαινε την ανηφόρα με προκλητική άνεση. Σε 54 λεπτά είχαμε ανεβεί από τη βάση του τελεφερίκ μέχρι την κορυφή του βουνού.
Εγώ με τον Μιχάλη κάναμε μια στάση για μπανάνες, ενώ ο Κώστας συνέχισε μόνος του την κατάβαση. Μετά τα 8 χιλιόμετρα ανηφόρας στα καμένα, τα 3 συνεχόμενα χιλιόμετρα κατηφόρας ήταν ευπρόσδεκτα. Σε εκείνο το σημείο δε, η Πάρνηθα δεν έχει καεί και η διαδρομή περνά μέσα από τα έλατα.
Μετά από μια σύντομη στάση για να δούμε το πίσω φρένο του Μιχάλη, το οποίο παρουσίασε μια προσωρινή δυσλειτουργία, ξαναρχίσαμε. Για μισή ώρα ακολούθησε ανηφόρα με το ηθικό να είναι υψηλό. Ο Μιχάλης είχε αρχίσει να καταλαβαίνει ότι πρέπει να κάνει οικονομία δυνάμεων κι ο Κώστας … το χαβά του (μπούρου μπούρου και χαρακτηριστική άνεση στην ανάβαση).
Στην επόμενη μια ώρα κατεβαίναμε συνεχώς. Ο Μιχάλης είναι τρομερά ταχύς στις καταβάσεις χωρίς να – φαίνεται ότι – κάνει κάτι ιδιαίτερο. Κάναμε μια δεκάλεπτη στάση λίγο πάνω απ’ τον Αυλώνα σε μια ωραία βρύση που μας έδειξε ο Μιχάλης.
Κάπου εκεί άρχιζαν τα δύσκολα. Για τα επόμενα έξι χιλιόμετρα ανεβαίναμε ένα κακοτράχαλο δρόμο, με τόσες πολλές πέτρες που κάθε πεταλιά ήταν μια μικρή νίκη. Συναντήσαμε κι ένα κοπάδι το οποίο το προστάτευαν καμιά δεκαριά τεράστια σκυλιά. Η καλύτερή μου. Ευτυχώς, ένας απροσδιορίστου εθνικότητας αλλοδαπός βοσκός μάζεψε τα σκυλιά και περάσαμε.Σε κάποια ανηφορική στροφή, ο Κώστας που είχε φύγει μπροστά αγόρασε το πρώτο οικόπεδο. Δυστυχώς, το πόδι του «τραβήχτηκε» και μόλις πάταγε λίγο παραπάνω είχε συνεχείς κράμπες.
Ακολούθησε μια μικρή κατηφορική διαδρομή, στην οποία αγόρασα το δεύτερο οικόπεδο της βόλτας. Ακολουθούσα το Μιχάλη, λανθασμένα, από πολύ κοντά. Σε μια απότομη ανηφόρα, ο Μιχάλης είδε μια μεγάλη σαύρα και σταμάτησε απότομα. Εγώ απέφυγα τον Μιχάλη μεν, αλλά δυστυχώς έπεσα και το τιμόνι μου χώθηκε στα πλευρά. Χρειάστηκα ένα πεντάλεπτο για να ξαναβρώ την ανάσα μου.
Στο 47 χιλιόμετρο άρχισε ο Γολγοθάς του Αγίου Μερκουρίου. Τί να πεις για την ανηφόρα αυτή; Τρελή κλίση, σαθρό έδαφος και συσσωρευμένη κούραση των 50 προηγούμενων χιλιομέτρων σε βάζουν σε πολλές σκέψεις για να τα παρατήσεις. Ο Κώστας, βέβαια, παρότι είχε χτυπήσει, εξαφανίστηκε. Μείναμε εγώ με τον Μιχάλη, ο οποίος άρχισε να ανειβαίνει αργά αλλά σταθερά. Εγώ σε δυο σημεία συνέχισα για καμιά 50αριά μέτρα με τα πόδια. Κάναμε μια τελευταία στάση με το Μιχάλη στο εκκλησάκι. Κουτσά στραβά βγήκαμε στη δημοσιά όπου μας περίμενε ο Κώστας. Με το που βρέθηκα στο οικείο δρόμο πάτησα γερά μέχρι την βρύση στο Κατσιμίδι.
Το τελευταίο κομμάτι από την Κιθάρα μέχρι το τελεφερίκ το έκανα εντελώς ανόρεχτα. Ο κύκλος έκλεισε σε 6,5 ώρες με 5 ώρες μετακίνηση.
Απολογισμός:
- Παρά την ανηφόρα στον Άγιο Μερκούριο θεωρώ ότι η δεξιόστροφη φορά είναι πιο εύκολη από την αριστερόστροφη.
- Οι δυο μαυρίλες στα πλευρά κι ο οξύς πόνος μου «δίδαξαν» ότι οι αποστάσεις πρέπει να τηρούνται.
- Το δίλιτρο back-pack της Deuter ήταν φανταστικό. Άνετο στη μέση, κράτησε το νερό παγωμένο σε όλη τη διαδρομή. Θεωρητικά με την πηγή που μας έδειξε ο Μιχάλης μπορείς να πάρεις το μισό νερό μαζί σου.
- Ο Κώστας είναι σε άλλο επίπεδο
- Ο Μιχάλης είναι ιδιαίτερα γρήγορος στις κατηφόρες ενώ και στις ανηφόρες δεν τα καταφέρνει καθόλου άσχημα
- Χρειάζεται παραπάνω φαγητό από δυόμισι τοστ και μια μπανάνα.
- Προσωπικά, σε σχέση με πέρσυ έκανα πιο γρήγορο χρόνο (20 λεπτά), αλλά σίγουρα ήμουν πιο άνετα.
Η διαδρομή είναι εδώ
Διαδρομή: Δεσφίνα – Άγιος Μηνάς (χωμάτινη)
Πολλές φορές αγνοούμε πράγματα που τα έχουμε δίπλα μας και κρύβουν ανεκτίμητη ομορφιά. Η διαδρομή που περιγράφω πιο κάτω είναι δίπλα στο χωριό μου τη Δεσφίνα κι είναι σχετικά σύντομη, περίπου 20 χλμ, αλλά είναι πανέμορφη ενώ στο γυρισμό έχει μια αξιοπρεπέστατη ανηφόρα.
Στην αρχή, λοιπόν, κατευθύνθηκα προς το οροπέδιο που είναι νότια της Δεσφίνας, όπου για μια ακόμη φορά με καλοσόρισαν δυο ευμεγέθη τσοπανόσκυλα που ήταν λυτά και ιδιαίτερα επιθετικά. Μετά το σχετικό βαλς με τα «κτήνη» ακολούθησε μια σύντομη ανηφόρα που στο τέλος της είχε μια διχάλα σε ένα προσκηνηστάρι. Πήγα προς τα δεξιά όπου άρχιζε η μεγάλη κατηφόρα με την εκπληκτική θέα στη θάλασσα.
Η κατήφόρα όπως φαίνεται από τη διχάλα
Σύντομα συνάντησα μια όμορφη εκκλησούλα (Τρεις Ιεράρχες;) με αρκετά κυπαρίσια. Πίσω από την εκκλησία δέσποζε μια σειρά από σπηλιές από τις οποίες μερικές είχαν μετατραπεί σε στάνες.
Η εκκλησία των Τριων Ιεραρχών
Ο δρόμος είναι ομαλός και σε μερικά σημεία με μεγάλη κλίση είναι στρωμένος με μπετό, οπότε δεν άργησα να φτάσω στον Άι Μηνά και στην όμορφη παραλία του.
Μετά από σύντομη στάση πήρα το δρόμο του γυρισμού. Αμέσως μετά την παραλία με υποδέχτηκε μια ανηφόρα 20%, έτσι για να ζεσταθούν οι μυς, η οποία με δυσκόλεψε αρκετά γιατί προσπαθούσα να βρω τη σωστή γωνία για το σώμα μου έτσι ώστε να μη σουζάρει το ποδήλατο. Στη συνέχεια έχει σε πολλά σημεία 15 με 17% κλίση, ενώ η μέση κλίση είναι περίπου 10%, οπότε ο μικρός δίσκος ήταν μονόδρομος. Χρειάστηκα περίπου μια ώρα για να ανεβώ.
2nd Athens Track Grand Prix 2011
Επιστροφή στη HOL
Εδώ και καιρό ο ΟΤΕ ήταν πολύ ακριβός συγκρινόμενες με άλλους πάροχους. Βέβαια, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, η αξιοπιστία του ήταν πολύ υψηλή.
Από σήμερα, είμαι πάλι στην HOL, από την οποία αποχώρησα πριν δυο χρόνο μέσα στους 3 πρώτους μήνες μιας και η κατάσταση ήταν τραγελαφική.
Ορίστε λοιπόν η νέα σύνδεση
Άφιλτρο 